Wednesday, June 18, 2014

It's Just Another Random Rant Post

Sorang kawan aku pernah cakap, kebanyakan orang bertanya bukan sebab dorang betul2 kisah (care), tapi sebab sifat ingin tahu yg kadang2 aku rasa tidak kena tempat dan kadang2 lebih menjurus kepada sikap biadap. Dalam 10 orang yg baru aku jumpa, cuma satu orang atau TIADA yg akan tanya perihal nama aku. Dalam 10 orang yg baru aku jumpa, 9 orang atau SEMUA akan tanya tentang kerja, gaji, dan umur aku.

Bila orang tengok aku, kebanyakannya mesti ingat aku ni masih sekolah atau belajar. Dorang akan tanya, "Berapa umur kau?" dan bila aku kasi jawapannya, dorang akan cakap, "Eh, macam masih muda." atau "Eh, ya ka? Nda nampak oh." dan lepas tu dorang akan tanya pulak, "Suda kawin?" dan bila aku kasi jawapannya, dorang akan tanya, "Kenapa belum kawin? Mesti ko memilih ni kan?" atau "Ada boyfriend?" dan bila aku kasi jawapannya "Iya ka ni?" Bila aku kasi jawapannya, tanya lagi, "Ko kerja apa?", bila aku kasi jawapannya, dorang akan tanya "Bidang apa tu?", bila dikasi jawapannya, tanya lagi "Kerja di rumah? Online business kah?" Bila aku kasi jawapannya, "Ohh... jadi ko buat apa lah?" pastu tanya lagi "Berapa la gaji?" Dan bila dikasi jawapannya, tanya pulak "Gaji tetap ka? Bulan2 memang kena bayar?" dan bla bla bla bla bla bla bla. Dan dalam banyak2 soalan yg dorang tanya tu, macam aku cakap tadi, selalunya tiada pun yg akan bertanya "Siapa nama kau?"

Kenapa orang susah sangat mo tanya pasal nama kita? Benda tu nda penting kah? Kalau nda penting, kenapa kita dikasi nama? Kenapa ibu bapa kita mau penat2 fikir apa nama yg mau dikasi sama anak dorang? Kenapa kita mau penat2 fikir apa nama yg mau dikasi sama anak kita? Kenapa? Segan? Kekok? Janggal? Kalau itu jawapannya (BACA: alasannya), kenapa nda rasa segan, kekok dan janggal pula bila tanya pasal gaji orang lah, pasal status perkahwinan lah, kenapa masih belum ada boyfriend lah apa lah? KENAPA? Ndakah lebih elok dan sopan bila kita mulakan perbualan dengan bertanya nama dulu sebelum tanya benda2 yg lain? Nama panggilan pun cukup lah. Serius aku cakap, aku memang nda suka berbicara soal gaji dan kerja aku terutama sama orang2 yg baru aku jumpa (nama dia pun aku nda tau, tapi macam2 pulak dia tanya pasal aku). Kadang2 memang aku akan sampuk pertanyaan2 dorang tu dengan bertanya nama dorang. "Ratna", "Nas", "Syerina", dan beberapa orang lagi lah yg aku pun nda ingat namanya. Walaupun aku nda ingat, sekurang2nya, aku tanya. Dan banyak2 orang yg aku tanya nama dorang tu, tiada satu orang pun yg aku tanya pasal GAJI. Ada apa dengan gaji? Kenapa mesti orang mau tau? Aku memang nda akan tanya kecuali kalau aku mau apply kerja tu. Ada sekali tu, sorang cashier Giant, di sanalah orang mo bayar barang2 yg dibeli, sanalah juga tanya segala soalan pasal kerja DAN gaji aku. Bukan aku kenal pun! Serius, aku nda selesa dengan soalan2 macam tu dan aku memang terus akan label manusia spesis ini sebagai RUDE, INAPPROPRIATE dan INSENSITIVE.

Rasanya boleh la aku simpulkan apa yg kawan aku cakap tu memang betul. Most people ask questions not because they really care, but because they are curious. Iya. Memang. Semua cuma mau feed dorang punya curiosity atau ego jak. Ataupun mungkin dorang ni adalah pengidap "penyakit" inferiority/superiority complex. Bukan pasal betul2 mau ambil tau atau peduli pun. Iya. Sedih kan bila fikir? People don't care about people. They are curious, but they couldn't care less.

Nah, lain kali, bila ada orang tanya kamu, "Kenapa masih belum kawin?" kamu jawab jak, "Tanyalah Tuhan."

No comments:

Post a Comment